Van Vancouver Island naar de USA

"We travel, initially, to lose ourselves; and we travel, next, to find ourselves. We travel to open our hearts and eyes and learn more about the world than our newspapers will accommodate. We travel to bring what little we can, in our ignorance and knowledge, to those parts of the globe whose riches are differently dispersed. And we travel, in essence, to become young fools again -- to slow time down and get taken in, and fall in love once more."

Nee, dit heb ik niet zelf bedacht maar de woorden inspireren me wel. Het komt van het Travellers' house in Portland waar we een private queen suite hebben en tussen de gasten zitten die in een dorm (4 of 6 pers.) slapen. 

Dit betekent dat we Vancouver Island inmiddels hebben verlaten. Misschien wat te weinig tijd hier doorgebracht maar ja, ook bij 13 weken verlof moeten er keuzes gemaakt worden. Vancouver Island is wel echt de moeite waard. De vele outdoor activiteiten zoals wandelen, fietsen, kajakken etc. vormen hier de grootste attractie. En  wij hadden de eerste paar dagen hier vrij veel regen. Aangezien de regenjas (nog) ontbreekt in mijn tas betekent dit dus gedwongen onthaasten. Dat is gelukt door een rondje te rijden met de auto (zonder veel te zien door de regen maar in de hoop dat deze stopt zodat we er even uit konden wat niet gebeurde), eindelijk een boek utgelezen en yahtzee spelen (een echte tbt ervaring).

In Victoria, de hoofdstad van Vancouver Island, was het weer erg goed, we logeerden bij Davids zusje en haar familie en wat een leuke stad is Victoria! Mooi, gezellig, relaxed en heerlijke koffie en eettentjes. Hier hebben we twee dagen heerlijk door de stad gelopen, Davids 4-jarige nichtje  het Nijntje kwartetspel geleerd, verse zalm van de barbecue gegeten en inkopen gedaan. Vervolgen zijn we woensdag op de boot gestapt naar Port Angeles in Amerika. 90 minuten voor vertrek werden we geacht aanwezig te zijn en dat had alles te maken met de douane. Wat een gedoe zeg om Amerika in te komen. Maar na 180 vragen beantwoord te hebben weten ze alles van ons en kunnen we rustig rondrijden hier. De boot vertrok uit de haven die in het centrum van Victoria ligt dus met een fabuleus zicht op deze stad vertrokken we.

Tja, en dan Amerika. Ik weet nog niet exact wat ik ervan vind maar het intrigeert me wel. Allereerst vind ik het een verwarrend land: de graden zijn in Fahrenheit, de afstanden in Miles en benzine in gallons. Verder was één van de eerste citaten die we tegenkwamen in een winkel: 'We buy gold and silver, guns and guitars' . En ik heb mijn eigen Grease ervaring gehad in een echte diner, een eetgelegenheid met coupés met plastic bekleding waar ik mijn eerste US hamburger heb gegeten. Portland was ons eerste doel en op de reis hier naar toe hebben we een nachtje via airbnb bij een ingenieur van de US Army geslapen. Een buitengewoon goede ervaring , zeer gastvrij, en aangezien hij om zes uur de deur al weer uit was hadden we de volgende ochtend het huis voor ons alleen. 

Nu dus Portland. De groenste stad van Amerika, en eet cultuur met streetfood en veel goede restaurantjes en een gezellige sfeer. We slapen in het travellers' house, een mix van reizigers die in een slaapzaal (dorm) slapen en mensen met een privé kamer (zoals wij, daar zijn er twee van dus we vormen wel de minderheid). Een mix van mensen waar we ons gelukkig nog steeds bij thuis voelen mits we onze eigen kamer maar hebben. En we worden voor zover ik dat kan inschatten nog niet heel erg raar aangekeken dat we met onze leeftijden nog hier slapen. :-) Op dit moment is een groep (jongere) reizigers wat gaan drinken in de stad en wij zitten in het Guesthouse met een man te praten die van zuid (grens met Mexico) naar noord  (grens met Canada) is gelopen, de pacific crest trail van bijna 4000 km. Net als in de film Wild. Bijzonder interessant natuurlijk om met hem te praten. 

Portland is inderdaad erg leuk maar ook met tegenstellingen. Veel daklozen en bedelaars en als we daar met mensen over praten vindt iedereen dit heel normaal. Dit is overigens ook het geval in Canada. Rijk en arm is erg zichtbaar en leeft naast elkaar op straat. In het park in Portland werden yoga klasjes gegeven waar dakloze mensen gezellig aan meededen. Dit was een mooi gezicht maar het is wel schrijnend om die grote verschillen in welvaart te zien. 

Nog 1 dag in Portland en dan reizen we door richting Glacier national park.  Tot nu toe horen we hier alleen maar superlatieven over dus daar kijken we ook al weer naar uit!

Tot de volgende blog!

Anneke