Viva Colombia!

Mijn laatste verslag eindigde in Mompox. En wat hebben we daarna nog veel gezien van Colombia en wat is dit een wonderschoon en fijn land. Een land met een verleden, dat wel. Op veel plekken waar we zijn geweest hoorden we ‘ ten years ago, this area was a war zone’. Of de FARC of andere militaire groeperingen waren er actief. Wat een metamorfose dat nu, tien jaar later, dit land hoog op alle lijstjes staat als te bezichtigen land. En terecht want wij hebben slechts een deel gezien en dat was al zeer de moeite waard. Je maakt hier wel merkwaardige dingen mee. Zo zie je erg veel politie en militairen op straat. Soms hele jonge jongens met een zware uzi, bij een geldautomaat soms 3 beveiligers en Brinks werkt ook internationaal en vult ook hier de geldautomaten. En als dit gebeurt lijkt het alsof je in een film terecht bent gekomen: alleen maar mannen met geweren en kogelvrije vesten om je heen, de geldvuller zelf komt, na het vullen, met getrokken pistool uit de geldautomaat met koffer met geld gelopen en loopt, omringd door mannen met uzi’s terug naar de geldwagen. Het is dat mijn verstand zegt dat het echt is en dat ik er geen grappen over moet maken maar het is een onwaarschijnlijk tafereel wat er voor je ogen plaatsvindt.

Na Mompox zijn we naar Santa Marta gegaan. Een puerto-puerto taxi, opgehaald van het hotel en voor de deur van het volgende hotel weer afgeleverd. Ideaal, taxi voor ons 2-en, tenminste dat dachten we het eerste halfuur. Toen werden we eruit gezet, ik met een stelletje met baby in de tuktuk en david op de motortaxi verder. Weer een half uur later werden we bij een taxi bus voor 12 personen afgezet. De logica hiervan is me nog steeds niet helemaal duidelijk maar oké, geen taxi voor twee maar een bus voor 12, ook goed. De bus vertrok vrijwel direct, mooi dachten we totdat er nog een verrassing in petto was, nog niet iedereen en niet alle postpakketten uit de buurt waren  opgehaald. Dus gedurende een uur reden we via een hobbelige zandweg naar een dorpje om nog de laatste mede reizigers persoonlijk op te halen, postpakketten, dozen, zakken rijst etc in te laden.  Een uur later kwamen we weer terug bij het beginpunt en toen konden we (eindelijk) vertrekken. Santa Marta kent een dramatische binnenstad om in te rijden dus werden we bij aankomst er weer uitgezet en overgeheveld in een lokale taxi die ons netjes bij ons hotel heeft afgeleverd. Een interessant reisdagje, vooral ook omdat ons Spaans nog net te slecht is om precies te snappen waarom dingen gaan zoals ze gaan.

Santa Marta is vooral een stop voordat je naar het Tayrona national park gaat. Wij waren er 1 dag en dat is ook voldoende.  We zaten in een mooi hostel, een oud pand met twee zwembaden (badjes) en een mooi dakterras. Dit is echter wel de eerste keer geweest dat ik me iets te oud voelde voor een hostel, het bleek een party hostel te zijn met op vrijdagavond een party op het dakterras met live muziek tot laat in de nacht. En dit terwijl er in het hele hostel bordjes hangen waarop staat dat het na 22.00 uur stil moet zijn. Maar deze laatste zin laat al zien dat er een generatiekloof is tussen mij en dit hostel. Dus met kleine oogjes zaten we de volgende dag in de taxi naar het  volgende hoogtepunt: Tayrona national park. Een heel mooi natuurpark aan de kust. Hier kun je heel mooi wandelen, uitrusten en zwemmen in zee en genieten van de prachtige natuur en kust. Het is wel een aanslag op je uithoudingsvermogen want het is er bloedheet maar het zwemmen in de zee vergoedt veel! Het hoogtepunt van deze trip was echter onze accommodatie: aangezien David jarig was hebben we eenmalig ons budget verhoogd en twee nachten in een werkelijk waar paradijselijk oord geslapen: finca barlovento. Net buiten het park, een accommodatie met vijf cabins die aan zee op een clif zijn gelegen.  De cabins zijn in de open lucht, zonder muren en ramen en de zee rolt als het ware onder je bed door. Adembenemende uitzichten en zonsondergangen en inclusief ontbijt en diner. En hier hebben we twee avonden ook nog eens fenomenaal gegeten. Enige nadeel is dat we hier na twee dagen samen met tientallen muskieten beten zijn vertrokken maar deze plek staat bovenaan de meest mooie accommodatie waar we ooit hebben geslapen.

En dan weer verder na zo’n mooie trip. Even wennen maar de volgende bestemming Palomino was ook erg indrukwekkend. Ook aan zee, een dorpje wat nog zeer in ontwikkeling is maar al erg geliefd bij reizigers vanwege de ligging aan zee. Hier zaten we in een guesthouse gerund door een bijzonder koppel uit Bogota. Zij hebben drie kamers en naast het runnen ervan hebben ze een vrijwilligersproject; lesgeven aan kinderen uit palomino. En dan vooral lesgeven in goede taal en schrijfvaardigheid en de kinderen bewust laten worden van de eigen kwaliteiten en mogelijkheden die ze hebben om hen te stimuleren om te studeren en in te laten zien dat er ook andere banen zijn dan motobike driver zijn of moeder worden. Die lessen geven ze in het guesthouse zelf dus we hebben er zelf ook eentje bij kunnen wonen. En ze gaan wekelijks naar een dorpje een half uur verwijderd van Palomino, erg arm, waar ze ook lesgeven en kleding en andere ingezamelde dingen uitdelen. Wij hadden nog twee spinners in de tas om weg te geven en we gingen met dit koppel mee naar dit dorpje. Als start gingen ze zingen en dansen met de kinderen (1 klas voor alle leeftijden). En wij kregen de opdracht om de twee spinners aan de twee kinderen te geven die het beste meededen. Dat hebben we gedaan, aan een jongen en een meisje en ik heb nog nooit zulke verrukte gezichten gezien. De jongen had direct door hoe het werkte en het meisje hield hem angstvallig in de doos, met haar hand erop zodat niemand hem kon afpakken. Er naar kijken mocht amper van haar. Een bijzondere ervaring om te zien wat dit koppel doet voor de mensen daar.

Vanuit Palomino zijn we, samen met tientallen nieuwe muskieten beten, naar Minca gegaan. Een plaatsje op 600 meter hoogte waardoor je zonder airco kunt slapen. Eerst met  de local bus weer terug naar Santa Marta gegaan, een shopping mall ingevlucht om daar van de airco te genieten en vervolgens met de taxi de berg op. In Minca zijn we enkele dagen gebleven. Een  mooi plekje in een mooie omgeving waar we een uitstapje hebben gemaakt naar een traditionele koffieplantage en naar een waterval. Bijzonder omdat tot Minca de weg prima is en daarna is er geen weg meer. Elk uitstapje doe je daarom  achterop een motorbike en je wordt via een zandweg met uitsluitend hobbels, gaten, modderplassen etc. naar je bestemming gebracht. Inmiddels had ik 6 flesjes in mijn tas tegen de muskieten: 2 om ze ervan te weerhouden om te bijten, 3 tegen de jeuk en voor ontsmetting en 1 spuitbus om onze kamer vliegvrij te houden. Elke plek heeft weer andere goedjes want de muskieten bij zee reageren op een ander goedje dan de muskieten in de bergen. Inmiddels zijn we muskietenland uit maar de littekens zullen nog wel even blijven. 

We hebben onze  Colombia ervaring afgesloten in Bogota. En ook dit was bijzonder want we logeerden bij vrienden uit Nederland die er wonen en werken. En dan slaap je niet op de gebruikelijke toeristische plekken maar in dit geval in de leukste wijk van Bogota (van wat wij ervan hebben gezien): Usuquen. En in een appartement met een waanzinnig uitzicht over de stad. Geen muskieten, wel een warme douche, wat heerlijk. Naast deze luxe is het ook heerlijk om weer een keer gewoon thuis te eten, brood met appelstroop (!) te kunnen eten en om te zien hoe het leven is met een gezin in Bogota. En bovenal ook erg gezellig. Bogota is een mooie stad, er wonen 8 miljoen mensen en het ligt op 2640 meter. De derde hoogstgelegen hoofdstad ter wereld (La paz, Bolivia ligt op 3675 meter en Quito, Equador, op 2850 meter). En dat betekent dus weer snel achter adem en geïrriteerde luchtwegen. Maar het ging beter dan in Cusco in Peru. We zijn veel met de uber taxi weg gegaan, er is een erg mooie binnenstad, een klooster op 3400 meter met een mooi uitzicht over de stad en we zijn naar het botero en goud museum geweest. Een mooi einde van de Colombia ervaring in de wetenschap dat er nog veel meer mooie dingen in dit land te zien zijn!