De Machu Picchu!

Ja, ik heb hem gezien. En hij was mooi en indrukwekkend. Vaak op foto’s gezien en je weet niet heel goed wat te verwachten. Maar op het moment dat je dan naar boven loopt, de bocht omgaat en de eerste aanblik van deze prachtige oude Inca stad ziet, dan is dat echt zo’n memorabel moment zoals je enkele malen in je leven meemaakt bij het zien van wereldwonderen van dit formaat.

In alle eerlijkheid; om er te komen is dramatisch. Enige spontaniteit in het hoe en wanneer is volledig weg georganiseerd en samen met 2000 anderen loop je er rond. In Canada begonnen we ons te verdiepen in Peru en in een bezoek aan de Machu Picchu. En wat bleek:

• tickets moet je min. 5 dagen vooraf boeken en je moet een keuze maken in een ochtend of middag ticket. Deze zijn alleen via de gouvernement site te bestellen en deze site is onbereikbaar.
• De incatrail (4 dagen lopen) was voor ons geen optie en dan is de enige manier om er te komen de trein. Deze doet 1,5 uur over 35 km. Nu is dat niet zo erg alleen deze treinen zijn ver van te voren volgeboekt en dan blijven alleen kaartjes van 80$ of hoger over. En de treintijden lopen niet synchroon met de toegangstijden tot de Machu Picchu dus ergens moet je lange tijd wachten
• Na de trein ga je met de bus naar boven, 25 minuten en dit kost 24$. Deze bussen gaan af en aan en er rijden er veel. Toch kunnen ze de stroom bezoekers amper aan met als gevolg dat je minimaal een uur wacht voordat je in de bus zit.
• Een bezoek met een gids is verplicht dus bij de ingang kost het ook nog de nodige energie om een goede Engelstalige gids te vinden

Maar, ondanks deze, inmiddels helaas noodzakelijke, consequenties bij dergelijke bezienswaardigheden, had ik het niet willen missen.

Het avontuur begint natuurlijk al in de trein. Wat een mooie treinrit, er zijn geen wegen die kant op en je rijdt echt dwars door een bergkloof met fenomenale uitzichten. In de trein vind je veel uiteenlopende type mensen. Zo zaten wij samen met een Braziliaans koppel waarvan de ene man veelvuldig in Nederland was geweest. Hij was er ooit met een vriendengroep en in het Vondelpark hadden ze een spel bedacht ‘wie binnen een half uur zoveel mogelijk lelijke mensen heeft gezien heeft gewonnen’. Nu vraag je je natuurlijk af hoe iemand op zo’n idioot spel komt maar toen kwam de aap uit de mouw, zijn conclusie was namelijk: God was very kind for the netherlands because there are only very beautiful people so he had to do something bad and that’s why iI is raining so much. Weten jullie dat ook! 

De terugweg met de trein was ook heel bijzonder. Het was donker inmiddels dus moesten we op een andere manier vermaakt worden. Eerst kwam er een trein medewerker verkleed als draak die een bekende dans deed en vervolgens gingen twee andere medewerkers een modeshow lopen met diverse alpaca kleding. Erg grappig.

De bus naar boven naar de Machu Picchu was ook prachtig. En zoals ik in het begin al heb gezegd, als je dan naar binnenloopt en de bocht omgaat en het oude dorp voor het eerst ziet dan ben je wel even stil. Voor het eerst pas ontdekt in 1911 door een Amerikaan. En de manier waarop deze stad is gebouwd getuigt van grote bouwkundige kwaliteiten en inzichten. Het is een enorm complex met diverse Inca huizen, tempels, enorme stenen en een ingenieus afwateringssysteem. Na een rondleiding van 2 uren hebben we er zelf nog een uurtje rondgelopen en toen weer weggegaan. De foto’s laten wel zien hoe mooi het is. 

De Machu Picchu dus. Ik had het niet willen missen maar zal ook niet snel nog een keer gaan.

Zaterdag zijn we doorgevlogen naar Arequipa. En wat is het hier leuk. Arequipa ligt op 2400 meter en wordt omgeven door enorme bergen en vulkanen. Zeer imposant. 

Hier kunnen we even bijkomen na die hoogte en drukte. Er is een prachtige binnenstad, fantastisch eten en leuke bezienswaardigheden. We hebben onder meer een klooster bezocht met de omvang van een heel blok. Het is gewoon een dorp in een dorp. Ontstaan voor rijke nonnen die er woonden met hun slaven die alles voor hen deden. Tot ergens in 1800 toen de buitenwereld dit hoorde en toen was het gedaan met het luxe nonnenleven. Het klooster werd toegankelijk voor iedereen, de slaven gingen weg en de nonnen moesten zelf koken, schoonmaken etc. En ze moesten hun kamer delen met een andere non. Een grote verandering wat niet door iedereen werd geaccepteerd maar er was geen weg terug.

Dan is er de enorme kerk op het grote plein. Met voor de kerk een enorm podium waarop mensen in het openbaar in gesprek gaan met de priester. Op enkele meters afstand staat een rij wachtenden om in gesprek te kunnen gaan. Ik,vraag me toch altijd af wat je zo in het openbaar wil en kunt bespreken. En we zijn in een museum geweest waar de mummie Juanito ligt, een Inca meisje welke in 1995 is gevonden. Door een vulkaan uitbarsting waren de ijskappen van omringende bergen gesmolten en daardoor konden er nieuwe opgravingen worden gedaan naar oude Inca overblijfselen. En dat heeft geresulteerd in heel veel waaronder dit meisje dus die in perfecte staat is gebleven doordat ze al die tijd onder die enorme ijskappen heeft gelegen. 

Tot zover! We beraden ons momenteel op het vervolg van ons avontuur. Waar mijn volgende blog vandaan komt is dus nog een verrassing!

Anneke